czyli czego nie zabrać, żeby było lżej
Ekwipunek ma mi pozwolić na realizację najważniejszego celu wyprawy, jakim jest samotne przejście 300 km w linii prostej lasu deszczowego na przełaj bez ścieżek. Szacuję, że zadanie to zajmie nie więcej niż 30 dni. Kluczowym kryterium doboru sprzętu jest oczywiście waga. Podczas ostatniej wyprawy ekwipunek ważył 17 kg + woda i to, co miałem na sobie i przy sobie (a nie w plecaku). Aby osiągnąć taki wynik musiałem zrezygnować z przedmiotów, które dają komfort, ale nie są niezbędne, jak np. ręcznik, śpiwór, czy karimata.
Teraz będę musiał zabrać więcej jedzenia – o ok. 30%. Zatem szacuję, że waga plecaka wzrośnie do 20 kg. Taką liczbę uważam za graniczną dla siebie, tzn. to maksymalne obciążenie, które pozwoli mi na szybkie i sprawne poruszanie się po lesie.
Plecak
Dwukrotnie używałem nosidła camel w połączeniu z nieprzemakalnym workiem transportowym crosso. Komplet z workiem o pojemności 60 l waży ok. 2000 g. Od trzech lat nosidło jest nie do dostania, gdyż polski producent wyprodukował tylko niewielką serię, a popytu specjalnie nie było. Liczę więc na to, że Zbyszek znów mi je pożyczy 🙂
Nosidło było wygodne, a komplet całkowicie wodoszczelny, mogłem nawet pokonywać rzeki wpław pchając worek przed sobą lub częściowo płynąc na nim. Wadą jest całkowita prostota worka – jak to worek, nie ma żadnych kieszeni, czy przegródek.
Buty
To najważniejszy element ubrania, zasługujący na osobne omówienie. Buty, które miałem ostatnio, zdecydowanie nie sprawdziły się. Były niskie (za to lekkie) i przez to piszczele miałem obite/otarte przez gałęzie. Miałem stuptuty, ale szybko zsuwały mi się na kostki (zły model wybrałem). Poza tym, po dwóch dniach marszu w mokrych butach pojawiły się otarcia (musiałem unikać przejść przez bagna i strumienie, co spowalniało marsz).
Teraz zamierzam kupić wysokie, ale możliwe lekkie. Aby uniknąć otarć (gdy się zamoczą) chcę chodzić w skarpetach neoprenowych. To patent Mike’a Horna, który miał jednak niskie sportowe buty, a dodatkowo zrobił dziurki w podeszwie, aby nadmiar wody odpływał w trakcie chodzenia.
Ubranie
- 2 pary spodni – lekkich turystycznych, z syntetycznego materiału. Ostatnio miałem takie i sprawdziły się doskonale (szybko schły, nie podarły się). Waga dwóch par – 300 g.
- Koszula z długim rękawem – właściwości podobne jak spodnie, doskonale sprawdziła się taka. Miałem też drugą, z delikatniejszego materiału, ale supełnie się nie sprawdziła (kolczaste rośliny cięły mnie równo). Dlatego teraz zamierzam dokupić taką samą. Waga dwóch koszul – 250 g.
- Płaszcz przeciwdeszczowy – mam taki, co prawda ostatnio mi się nie przydał, ale byłem w porze suchej. Teraz będzie więcej deszczu. Waży 300 g.
- Rękawice – podobnie jak długie rękawy w koszuli, są niezbędne, żeby się nadmiernie nie poodzierać (każda rana w tropikach to ryzyko zakażenia). Ostatnio miałem zwyczajne wojskowe, tego typu. Chroniły mnie w podstawowym zakresie, choć z łatwością wszedłby w nie większy kolec. Szukam jakichś solidniejszych, bardziej odpornych na kolce.
Sekator/maczeta
- Sekator – jego zalety opisałem tutaj. Jedynie w terenach bagiennych, gdzie jest dużo kolczastych i suchych kłączy przyda mi się bardziej maczeta.
- Maczeta służyć mi będzie przede wszystkim do łupania drewna na ognisko (w dżungli na rozpałkę nadaje się tylko drewno wydłubane ze środka grubych konarów wyglądających na suche). Sprawdził mi się model kupiony w sklepie Jula za 50 zł. Jest zdecydowanie krótsza od tradycyjnej, za to mieści się do plecaka i ma pochwę w komplecie. I jest lekka – 450 g.
Filtrowanie i transport wody
Ostatnio miałem ze sobą najmniejszy model filtra ceramicznego renomowanej firmy Katadyn. Jest lekki, ale filtrowanie wody zajmuje całkiem sporo czasu. Wodę do picia nosiłem w bidonie o pojemności 1 l upięty do pasa biodrowego. Resztę wody nosiłem w plecaku, w worku tego typu.
Tym razem chciałbym zabrać butelkę/bidon z filtrem, co wydaje mi się o niebo wygodniejsze. A zapas wody nieprzefiltrowanej nosić podobnie w plecaku, podobnie jak ostatnio.
Jedzenie
Przewiduję transport żywności z kraju jedynie na etap pieszy, na pozostałych etapach będę żywił się w wioskach, u miejscowych (o wiele smaczniej). Co do wyboru składników i ich ilości bazuję na dotychczasowych doświadczeniach. To się sprawdziło, nie głodowałem. Jedyny problem do rozwiązania to sposób przechowywania – odpowiednie pojemniki, aby nie rozsypało mi się to wszystko (miałem lekki bałagan).
- Żywność liofilizowana na wieczór, np. jedna duża porcja firmy LYOFOOD, łącznie 30 porcji, łącznie z opakowaniami ok. 4000 g.
- Kaszka mleczno-ryżowa na pozostałe posiłki (jest lekka, łatwa w przygotowaniu – wystarczy zmieszać z zimną wodą). Waga na 30 dni – ok. 4100 g.
- Płatki owsiane błyskawiczne jako dodatek do kaszki – 800 g.
- Suszone owoce – 800 g.
Biwak
- Hamak z moskitierą. Tu się waham. Będę miał wszak packraft, na którym się świetnie śpi. Wystarczy więc moskitiera i tarp. Z drugiej strony hamak mogę zawiesić wysoko, tak dla komfortu psychicznego. Z trzeciej – ostatnio w hamaku marzłem. Nie brałem żadnej karimaty, żeby było jak najlżej. No ale nawet 20 stopni w nocy przy dużej wilgotności powoduje (u mnie) delirkę. Waga mojego zestawu hamak z moskitierą + tarp to ok. 1000 g. Rezygnując z samego hamaka zyskam ok. 350 g.
- Ogień. Potrzebny do zagotowania 0,5 l wody, suszenie ciuchów i dla komfortu psychicznego (odstraszanie niechcianych zwierzątek). Rozpałka to ważny temat. Ostatnio traciłem mnóstwo czasu na rozpalanie ogniska. Starałem się naśladować miejscowych i używałem w tym celu kawałków dętki. Czuję, że rozsądniej będzie zabrać paliwko turystyczne w formie dropsów, a może małą butelkę alkoholu 99%. Pomyślałem też o styropianie – muszę przeprowadzić test. Oczywiście kluczowym jest stosunek wagi do efektu. Dętka ważyła 150 gram, wystarczyłby taki kawałek na cały wyjazd. Ale jestem skłonny nieść dwa razy tyle, przy lepszej skuteczności.
- 3 zapalniczki, kilka zapałek sztormowych (awaryjnie). 50 g.
- Naczynie w formie jednego kubka ze stali nierdzewnej o pojemności 0,8 l z pokrywką w zupełności wystarczy. Ok. 70 g.
- Duża stołowa łyżka z aluminium (złamałem już kilka plastikowych) – 25 g.
Apteczka
Mam wrażenie, że do tej pory traktowałem ten temat nieco po macoszemu. Teraz chcę się przygotować solidniej. Ale bez przesady – waga apteczki nie może przekraczać 300 gram. Do tej pory zabierałem (oprócz opatrunków – plastry i bandaże) octanisept, maść antybiotykową, uniwersalny antybiotyk na infekcje (np. Augmentin – 2 opakowania), smecta, nifuroksazyd, tabletki przeciwbólowe i przeciwgorączkowe, no i oczywiście Malarone. Teraz dołączę na wszelki wypadek igłę i nici chirurgiczne, może coś jeszcze.
Elektronika
- GPS – bez tego ani rusz. Doskonale sprawdził się Garmin eTrex 30. Muszę mieć dwa, bo jak jeden zepsuje się (to się zdarza), to będę zgubiony (dosłownie!). Mam zapasowy eTrex (1), ale wolałbym nieco nowszy model, do którego będę mógł wgrać moją mapę z programu Basecamp. Waga obu bez baterii to 150 g. Bezpieczny zapas baterii AA (trackowanie non stop podczas marszu) ważyć będzie ok. 550 g (3 dni na jednym komplecie 2 paluszków alkalicznych/aku).
- Telefon satelitarny. Jeśli uda mi się pożyczyć ten sam model od znajomego, to waga zestawu wyniesie 280 g (dość wiekowa Thuraya, ale sprawna). Używać go będę raz na kilka dni, do komunikacji z rodziną (sms, że wszystko ok). Mam nadzieję, że nie będę musiał wzywać nim pomocy 🙂 Nie biorę wygodnego lokalizatora SPOT, bo w Kongu nie działa (sprawdziłem w 2015 r.).
- Latarka czołowa – razem z zapasem baterii AAA ważyć będzie ok. 200 g.
- Sprzęt foto/wideo. Tu kompromis pomiędzy niską wagą, a realizacją dobrego materiału wideo jest trudny do osiągnięcia. Tak jak poprzednio, zabiorę mojego bezlusterkowca – Olympus OM-D E-M5 Mark II. Kręci doskonałe filmy, ma odchylany ekran do selfie (samotna wyprawa tego wymaga), jest uszczelniony i solidny. Waży niestety sporo, bo 615 g z podstawowym obiektywem i zapasową baterią. Miałem jednak problem z filmowaniem podczas marszu – przy filmowaniu kadr jest wyraźnie węższy, aparat nie wykorzystuje całego kąta ogniskowej. Aby uzyskać naprawdę szeroki kąt (przydatny przy filmowaniu w akcji) potrzebny byłby dodatkowy obiektyw szerokokątny. Najlżejszy i najtańszy waży 155 g i kosztuje 2500 zł. Z kolei najnowszy model GoPro to 100 g i 1400 zł. Więc chyba pójdę w tę stronę.
Packraft
To mały ponton ekspedycyjny, którego najważniejszymi cechami jest bardzo niska waga przy jednoczesnym możliwie trwałym materiale. Najbardziej znaną marką jest Alpacka. Mnie interesuje najlżejszy model, lub jego odpowiednik innej marki. Każdy z nich waży mniej niż 1,5 kg. Do tego wiosło – ultralekkie lub normalne, w zależności od budżetu. Zawsze mogę wziąć same pióra, a drążek dosztukować. Pacraft ma jeszcze dodatkową funkcję – obrócony do góry dnem jest bardzo wygodnym łóżkiem!
Inne
- Uniwersalny scyzoryk – 75 g
- Kompas – 15 g.
- Szczoteczka i pasta do zębów, mydło w płynie – 60 g
- zestaw naprawczy – igła, mocne nici, naparstek, klej, łatki, taśma szara – 150 g
- Pojemniki – różne rodzaje, do przechowywania – nie wiem dokładnie, ale pewnie wyjdzie tego ok. 500 g.